Harry daha sınav sonuçlarının açıklanacağını unutmuştu; sonuçlar açıklanınca hatırladı bunu. O da, Ron da iyi notlarla sınıfı geçtiklerini öğrenince çok şaşırdılar. Hermione, elbette, sınıf birincisi olmuştu. Neville bile kıl payı kurtarmıştı durumu, İksirden aldığı kötü notu Bitkibilim’deki başarısıyla dengelemişti. Kötü olduğu kadar da ahmak biri olan Goyle’un okuldan atılacağını sanıyorlardı, ama o da geçmişti. Buna üzüldüler, ama Ron’un dediği gibi, yaşamdı bu, insanın her dileği gerçekleşmiyordu.

Harry Potter ve Felsefe Taşı

Evet, yaşamın bazen en yorucu olan kısmı dileklerin gerçekleşmemesi oluyor. Ron haklı, yaşamın içinde olan bir şey. Ama işte insan yine de bekliyor dileklerinin gerçekleşmesini. Sürekli mutlu olmak istiyor.

Hayatta dilediğimiz şeyler bazen bizim için iyi, ancak başkaları için belki de arkadaşlarımız ve hatta ailemiz için kötü sonuçlar doğuruyor olabilir. Hayat dediğimiz şey bir tecrübe alanı. Geleceği görebilme yetisi veya yetkisi hiçbirimizde olmadığı için, tecrübelerimiz ile kendi geleceğimize ışık tutmaya çalışıyoruz. Bu noktada bazı kırılma anlarını öngörüp bazı şeyler diliyoruz. Ama işte hayat ya bu, olmuyor. Belki bizim için o kadar hayati bir önem taşıyorken olmaması, hayata tutunuşumuzu bile etkiliyor.

Hepimizin bildiği bir gerçek, her dileğin gerçekleşmeyecek olması. Yine de üzüyor bizleri. Sonra keşkelerin ardına sığınıyoruz yaşamak için. Kaybolan umutlarımızı, hayallerimizde yaşatmak için. Hayallerimizi, hayatımıza tutundurmak için. İşte o keşkeler de yoruyor bizleri. Ama nasıl da vazgeçemiyoruz o keşkelerden. Dileklerimiz, isteklerimiz gibi hayatımızda kocaman bir yeri var o keşkelerin.

Her dilek gerçekleşmeyecek ama yine de geri kalmıyoruz dilemekten. Umudumuzun söndüğü anda yeniden hayata tutunmak için diliyoruz bazı şeyleri. Bazımız tutunuyor, bazımız tutunamıyor. Gün geliyor dileklerinden vazgeçiyor, hayallerinden uzaklaşıyor ve en sonunda keşkeler arasında ömrünü tüketiyor. Belki de kendi son veriyor hayatına…

Elbette her dileğimiz gerçekleşmeyecek ama en azından çok istediklerimiz olsaydı şu hayatta. Onlara veda etmek, arkalarından keşke dememek adına hayallerden hayatlara geçişi sağlasaydı bazı dileklerimiz. En azından biraz yüzümüz gülseydi şu hayatta.

Dilekler, istekler, arzular… Hayatı yaşanabilir kılan güzel detaylar… Hayat güzel ama… Keşkelere sığınıyor çoğu zaman insan. Çıkamıyor o sığındığı noktadan. Bir yerden sonra kendi konfor alanı oluyor, yaşam biçimine dönüyor keşkeler. Sırf keşke diyebilmek adına dilekler peydah oluyor zihinlerde. Gerçekleşmesini istemeye istemeye diliyor insan. Çünkü keşkelerin ardında yaşamaya alışmıştır.

Yaşamdı işte bu, her dileği gerçek olmuyor insanın. Gerçekleşmeyen her dilekle yeni bir insan olurken, kendinden bir parça da bırakıyor geride. Belki kendi varoluşunu ortaya koyarken belki de kendi yok oluşunu hazırlıyordur, kim bilir…